Rozdział 14

"Teraz albo nigdy" -pomyślałam idąc w stronę kina gdzie czekała juz na mnie Charlie. Wymyślałam w głowie scenariusze jak poznam ich ze sobą, ale w sumie nie wiem czego się obawiałam. Jeśli zaskoczy będę szczęśliwa, jeśli nie zaskoczy nie będę się więcej wtrącała w życie uczuciowe mojej przyjaciółki.
-Och, Kate! -pisnęła kiedy przechodziłam przez jezdnię. -wyładniałaś!
-Przestań haha -dałam jej buziaka w policzek na przywitanie
-To gdze idziemy?
-Poczekaj chwilkę. Ktoś ma tutaj przyjść
-Mam się bać?- zapytała uśmiechając się i zaczepnie sprzedając kuksańca w ramię.
-Raczej cieszyć- odpowiedziałam unosząc jedną brew.
-Ty, Kate, patrz jaki przystojniak na piętnastej!
Popatrzyłam w stronę wskazywaną przez Charlie i nie zdziwiłam się kiedy zobaczyłam Josha. Kiedy pomachałam mu tak bardzo otworzyła oczy, że dziwiłam się czemu jej jeszcze nie wypadły.
-Cześć Josh!- przywitałam się kiedy się zbliżał.
-To..to ty go znasz? -powiedziała to tak cicho, żę mogłam usłyszeć to tylko ja
-Cześć Kate, dawno cię nie widziałem.
-Cześć Josh, poznaj moją najlepszą przyjaciókę Charlie.
-Josh, miło cie poznać.
-Charlie, mi ciebie też
Chyba się udało! Miałam plan, żeby ich zostawić tutaj przy kinie, tylko czekałam na telefon od Nialla. Nie słuchałam zbytnio o czym gadają do momentu kiedy Charlie nie przywołała mnie na ziemię.
-Kate! Pytam się Ciebie coś!
-Przepraszam zamyśliłam się.
-A więc?...
-Co więc?
-No na jaki film idziemy
W tym momencie zadzwonił mój telefon, był to nie kto inny jak Niall, żeby mnie wyrwać.
-Przepraszam
Nacisnęłam czerwoną słuchawkę i odeszłam kilka kroków.
-Halo?
-Kate?! Proszę przyjedź do szpitala. Stat ojca się bardzo pogorszył.
-Juz biegnę! Czekaj tam na mnie!
Rozłączyłam się i podbiegłam do moich towarzyszy
-J..Ja nie mogę z wami iść, muszę jechać do szpitala. Przepraszam.
-Pojedziemy z Tobą! -powiedział Josh
-Idźcie do kina, nie psujcie sobie zabawy
-Ale..
-No idźcie poradzę sobie.
Charlie przytuliła mnie i wyszeptała "będzie dobrze mała". Josh uczynił ten sam gest, a ja pobiegłam w stronę szpitala. Na szczęście jest niedaleko od kina i dotarłam tam po 10 minutach. Znów zadzwonił telefon. Trzęsącą się ręką odebrałam.
-Halo?
-Cześć piękna
-Niall nie mogę teraz rozmawiać
-Co się stało?
-Biegnę do szpitala, stan taty się pogorszył.
-Zaraz tam bę...
-Nie.. -krzyknęłam -Nie, masz próby- powiedziałam juz spokojnie.
-Dobrze, ale zadzwoń do mnie zaraz jak się czegoś dowiesz!
-D...Dobrze.
Rozłączyłam się i skręciłam w ulicę dzielącą mnie od szpitala. Wbiegłam przez drzwi oczywiście prawie przewracając pielęgniarkę, potykając się o próg. Mruknęłam szybkie ''przepraszam'' i już spokojnie podeszłam do recepcji, w której nikogo nie było. Wiedziałam tylko tyle, że tatę przeniesiono na inną salę, ale mama nie powiedziała mi gdzie.
-Halo. -powiedziałam szeptem i zdziwiłam się gdy usłyszałam swój głos.- Dzień dobry -powiedziałam głośniej, gdy nadal nikt nie pojawiał się za ladą.Po chwili zza drzwi wyjrzała ubrana cała na biało kobieta, z pięknym uśmiechem.
-Przepraszam, miałam coś do załatwienia.
-J..ja ch..chciałam się dowiedzieć gdzie leży Edward Adams
-Hmm chwileczkę.- spojrzała w ekran komputera i wystukała nazwisko taty.-O.. mam. Piętro 1 sala 53.
-Dziękuję-i poszłam szybkim tempem. Po kilku minutach doszłam pod drzwi z napisem "OIOM". Przełknęłam gulę tworzącą się w moim gardle i popchnęłam drzwi. Moim oczom ukazał się korytarz a na jego końcu kolejne drzwi z napisem "SALA OPERACYJNA", a przy nich stała zapłakana mama.
-Mamo-zawołałam już w połowie korytarza. Znad jej małych chudych, palców ujrzałam duże niebieskie oczy, czerwone od płaczu. Rzuciła mi się w ramiona, gdy tylko do niej podeszłam. - Co się stało?
-S..Siedziałam i..i czytałam g..gazetę i..i nagle tata zaczął s..się dusić. Wstrząsały nim dreszcze. Zrobił się cały siny. Teraz trwa operacja. Och Kate! -wybuchła płaczem.
Czekałyśmy przed salą jeszcze jakieś dwie godziny zanim wyszedł lekarz. Popatrzył na mnie i na mamę i potrząsnął głową. Zakryłam usta ręką i natychmiast łzy pociekły potokiem po moich policzkach. Mój tata nie żyje. To niemożliwe.


_________________________________________
Przepraszam ale no wiecie wakacje spotkania i te rzeczy nie miałam czasu napisać ale jest NARESZCIE teraz 35 komentów i będzie następny <3
Trochę smutno się zrobiło ale cały czas słodko i wspaniale nie może być :)